Cumhuriyet Gazetesi tarafından bastırıldı ve gazeteye ek olarak
verildi.Kasım 1999
Çeviren:Zahide Gökberk.
İşte bir tane daha çanta kitabı. Tam anlamıyla sokaklarda bitti. Geçen
yüzyılın en önemli yazarlarından biri olan Hesse ( 1877-1962 ) kitapta Knulp’a
ait üç öykü anlatır.
Knulp, iyi bir iş ve mevki , aile ve çocuklar elde etme olanağı varken,
hepsini daha ergenliğinde terk etmiş, ömrünü orda burada gezerek, o işten bu işe girip çıkarak, kadınlarla
devamlı olmayan gönül ilişkileri yaşayarak geçirmiştir. Cana yakındır, çok rahat
dost bulur ama belli bir yerde devamlı kalmak ona göre değildir, sıkılır ve bir
süre sonra terk eder. Elinden her iş gelir, beceriklidir ancak hiçbirinde uzun
süre sabredemez. Yakışıklıdır, kadınlar onu çekici bulur ama o hiçbirine
bağlanamaz.
Birinci öyküde Knulp’u tanırız. Geldiği
bir kasabada, her yerde bulabildiği dostlarından birinin evinde kalır. Yeni evli
dabağ ustası eski dost , devamlı insanın bir yuvası olmasının faziletlerini
anlatır. Karısı ise Knulp’a asılır.
…ama
dabağ ustasının ev yaşamı ve aile mutluluğu üzerine verdiği yüksek
söylevi de gülmeden düşünemiyordu. O bilirdi, bu iş çoğu zaman böyleydi; birisi
mutluluğu ya da erdemiyle övünüyor, böbürleniyorsa, onda bunun ikisi de yok
demekti. Yamacının dindarlığı da bir zamanlar tıpkı böyle olmuştu. İnsanların
aptallıkları görülebilirdi, onlara gülünür ya da acınırdı; ancak onları gittikleri
yolda özgür bırakmak gerekirdi.
İkinci öyküde beraber gezdikleri bir
arkadaşının ağzından Knulp anlatılır. Knulp’un düşünceleri, duyguları üzerine
daha fikir sahibi oluruz.’Çok güzel bir
kızı , eğer onun bir gün yaşlanacağını ve öleceğini düşünmesek, belki de o
kadar ince bulmazdık. Güzel bir şey sonsuza kadar aynı kalacak olsaydı, bu beni
belki hoşnut ederdi; ama onu daha soğuk seyrederdim. Bunu yalnız bugün değil
her zaman göreceğimi düşünürdüm ki…Oysa geçici olana , her zaman yalnızca
sevinç değil , acı da duyarım.’
Üçüncü öyküde Knulp hastadır. Adam olmuş, doktor çocukluk arkadaşı onu
hastaneye yatırmak ister. Atlatır. Şimdi tek amacı çocukluğunun geçtiği yerlere
gitmektir. Bu arada onu bu hayata iten başlangıcı da öğreniriz. Knulp’un Tanrı
ile hesaplaşması ise çok etkileyicidir: ’’Bak’
dedi Tanrı,’ben seni olduğundan başka türlü kullanamazdım. Sen benim adıma
gezip durdun, benim adıma bir yerde oturan insanlara bir parçacık özgürlük
özlemi götürdün, benim adıma çılgınlıklar yaptın ve kendinle alay ettirdin; sende,
benimle alay edildi; sen de ben sevildim. Sen benim çocuğumsun, kardeşimsin, benim
bir parçamsın. Sen hiçbir şeyi bensiz tatmadın, hiçbir acıyı bensiz çekmedin. Hepsini
ben de seninle birlikte yaşadım.’’
Ne güzel demiş Hesse! Benim bir parçamsın, senle
ben aynıyız, her şeyi birlikte yaşıyoruz…
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder